Canyon The Chelly

De Grand Canyon heeft niet voor niets als onderdeel 'Grand'. De Canyon is groot. Zo is er ook Canyon The Chelly. Zoals ik al schreef, we hadden geen idee wat ons te wachten stond, en wat ik ook al schreef, is dat het tot nog toe elke keer weer gelukt is om ons bijzonder aangenaam te verrassen.

Bij Canyon The Chelly leek dat wat spannend te worden. We vertrokken redelijk op tijd uit Sedona, en na een flinke rit wisten we we waar de uitdrukking 'in the middle of nowhere' vandaan komt. We kwamen midden in het Navajo reservaat terecht. Canyon de Chelly (spreek uit 'Shay'), maar ook Monument Valley is onderdeel van dit reservaat. We hebben geluncht bij Best Western omdat we nog niet konden inchecken bij Holliday Inn. Hier zagen we een tipje van de sluier opgelicht van wat er over is van wat eens een trots volk was, maar wat in de loop der tijd professioneel kapot gemaakt is. Serieus overgewicht en armoede, een heel ander beeld dan ik had van Navajo, Sioux, Hopi en Apache.

Hun land is daarentegen echt schitterend. Wij zijn het national park Canyon de Chelly met onze auto ingegaan, en zijn bij elk viewpoint even uitgestapt.
Het eerste viewpoint was direct weer een wonder. Even een pad af, en ineens opent zich daar een prachtige vallei van diep rood gesteente, met onderin prachtig groene bomen.

Het volgende viewpoint was eveneens schitterend, hier begonnen al wat kleine waarschuwingen dat kinderen goed in het oog gehouden dienden te worden, en loslopende huisdieren verboden waren (logisch).

We waren uiteindelijk op weg naar Spider Rock, het laatste viewpoint van de route die we gekozen hadden. Onderweg liepen de mustangs (ja lopend dit keer) gewoon los, net als de koeien. Maar het viewpoint voor Spider Rock was werkelijk natte handen werk. Voor mij dan, want zoals jullie weten, hebben onze jongens aanzienlijk minder moeite met afgronden van meer dan 400 meter. Bij dit viewpoint hoorde ik Charlotte al even diep ademhalen aan de rand van de afgrond, en ze zei me dat ik dit echt geweldig zou vinden, mits ik naar de rand durfde te komen. Nou, nog niet op handen en voeten kreeg ik het voor elkaar. Geen hek, geen muurtje, geen parachute, een keiharde steile afgrond naar beneden, je kijkt de dood zo in de ogen. De zuigende afgrond riep mijn naam, en liet me denken dat ik kon vliegen…. gelukkig was ik helder van geest, en ervoer de heftigste hoogtevrees die ik ooit heb gevoeld. Nu ben ik niet zo'n angsthaas als het gaat om hoogtes, maar dit was echt heel hoog. Dit tot kostelijk vermaak van vrouwlief en kids.

Uiteindelijk hebben we er een mooi avontuur van gemaakt, en uiteindelijk zijn we nu veilig en wel ingecheckt bij Canyon de Chelly Holliday inn.

Morgen wordt een wat gekke dag, ook voor het blogje. We hebben om 18:00 de jeeptour door Monument valley (ja Google eens even voor de lol, of kijk even bovenaan deze pagina), en daarna rijden we door naar het volgende hotel, dus we weten niet helemaal precies hoe alles gaat lopen. Eén ding weten we wel zeker… het komt helemaal goed.

Dag allemaal, tot morgen?

PCAM