Monterey.

Aha, dus daarom loopt Jay Leno hier zo zenuwachtig rond….

Monterey, we hebben de naam veelvuldig horen vallen in verschillende films. Waarom? Geen idee. Nu weten we dat het met rijkdom te maken heeft. Monterey is zeg maar een zoor Cannes of Saint Tropez. Al willen wij niet gesignaleerd worden in deze Franse badplaatsen, hier des te meer. Dit is dé plaats om je ouwe dag door te brengen (echt! mooie bejaardenhuizen!)

Het is werkelijk een idyllisch dorpje. Het hotel waar we in zitten is het enige hotel aan het strand hier. We hebben gerekend op een dagje strand, dus de zwempakjes hebben we vanmorgen vroeg al onder onze kleren aangedaan, we zijn luchtig gekleed in strandjurk en short, en lopen op gemakkelijke slippertjes rond.

Monterey, wat is het hier koud! De zon staat aan de hemel, maar het kwik komt niet boven de 16 graden uit. Bij de receptie van het hotel lieten ze ons weten dat dit heel normaal is voor de tijd van het jaar. en vriendelijk verteld men ons dat de kamer nog niet klaar is, en dat we om 13:00 nog maar even terug moeten komen. Dan maar een vervroegde lunch, want lekker buiten op het strand zitten is er nog even niet bij.

Aangekomen in het restaurant van het chique hotel slaat onze koukleumerij om in een niet aflatende stroom van verbazingen… er beweegt van alles in de zee, en in de lucht, en op het strand, en het zijn geen mensen of huisdieren.

Onder het genot van Clam chowder in a breadbowl (de beroemde garnalen soep, geserveerd IN een brood), zien we zeeotters op hun rug schelpen kraken, zeeleeuwen patrouilleren langs de kustlijn, en een kudde snowy plowers. De snowy plower is een overijverig vogeltje dat precies zo snel is als de branding van de zee het strand op komt. De gehele kudde vogeltjes scout krabbetjes en ander voer uit het zand waar de golf net terug stroomt naar de zee. De gehele familie rent in perfect sync mee met de golven over het strand. Dit tot grote frustratie van de plaatselijke zeemeeuw, want die hapt elke keer precies naar de pot, waardoor hij zo nu en dan even de kudde chargeert. heel vermakelijk.

Na de lunch krijgen we onze sleutel, en we zijn zeer aangenaam verrast door de hotelkamer met uitzicht over de zee. Een zee waar je als automatisch in blijft turen omdat er elk moment iets uit tevoorschijn kan komen. Alles zit hier, Dolfijnen, Otters, Orca's, Bultruggen, Zeeleeuwen, en dus ook haaien. Het water van de zee is wel heeeeeeel erg koud!

In de avond gaan de naar de Fisherman's Wharf versie van Monterey, naar hun zeggen de originele Fisherman's Wharf. Daar gaan we eten.
Tot onze grote verbazing is men juist vandaag bezig met het opzetten van de RM Auctions (http://www.rmauctions.com/) Dit is de grootste exclusieve sportauto veiling van de wereld. Vandaar de vermelding van Jay Leno in de kop van dit verhaaltje. Hij is er namelijk ook.

Hier staan auto's van onschatbare waarde, al zijn er mensen die er waarden aan weten te hangen. Al onze dromen staan hier uitgestald. We mogen ze vanachter een hek bekijken en fotograferen. De toegang tot het terrein is € 50.00, een catalogus $150.00, en als je mee wilt bieden kost dat $ 300.00. valt wel mee opzicht, maar we gaan niet naar binnen. vanaf de rand zien we ook genoeg.
Er staat hier onder anderen een Cobra gesigneerd door Carroll Shelby. Even googlen, en de waarde van $ 5,500,000.00 komt boven drijven. Onze ogen gaan het meest uit naar de typisch USA Muscle Cars, en Arnout en Menno ( aar wij ook een beetje) dromen van een ritje naar San Francisco in zo'n car!

Het restaurant dat we uitgekozen hebben om te eten was een goede keuze. Verse vis!
Toen we gingen zitten, dacht ik dat men voor de sfeer een CD had opgezet met zeeleeuw geluiden. Omdat op de Fisherman's Wharf in San Francisco de zeeleeuwen een eigen ponton hebben gekregen. Wat bleek, hebben ze dat hier ook. Onder het raam van het restaurant heeft een familie zeeleeuwn ervoor gekozen op zo'n zelfde ponton te gaan wonen!

Na een nacht met welverdiende rust en een kabbelende zee op de achtergrond staan we de volgende morgen vroeg op om naar San Fransico te gaan. Ik ben benieuwd of ik het herken!

Tot morgen…. Vroeoeoeoeoeoeom..prut…prut…prut…prut…prut…prut (amerikaans autogeluid, duh)

PCAM