4xUlenberg.reismee.nl

Death Valley...pfffff....

Death Valley…pffffff

Zo hé, Death Valley, what's in a name…

We hebben lekker een beetje uitgeslapen in de Best Western Mardi Grass, en hebben buiten de reguliere tijd om ontbeten in het casinorestaurant. Heerlijk in de verschaald bier aroma met natte asbak lucht. Het ontbijt was goed.

Goed voorbereid gaan we onderweg naar Lone Pines, terug naar California. De Tomtom wil ons per sé om Death Valley heen hebben, maar wij willen er juist doorheen. We willen de hitte ervaren, de droogte, de spanning dat de auto het niet trekt, en dat we stil komen te staan midden in het heetste gebied van de wereld.
De tank zit vol, we hebben voldoende water met een overdosis aan ijsblokjes in de koelbox, en hop, op naar Death Valley.

De afslag naar Death Vally, licht bij een bijzonder stukje Amerika. Dat is het laatste servicepoint voor Area 51, je weet wel, dat ultrageheime gebied waarvan de USA regering nog steeds beweerd dat het niet bestaat. (echt waar). heel leuk ingericht met UFO's, aliens, en alle snuisterijen die je je maar kunt bedenken.

Goed, Death Valley. We komen aan in het National park, en rijden vrolijk het park in. Als snel komen bij het eerste viewpoint. Vanuit de auto konden we zien dat het even en klimwas naar een bergtopje, en vanwaaruit zou het een waanzinnig uitzicht zijn. Wij stappen de geairconditionde auto uit, en… BAF… de bekende klap in het gezicht. 20 graden in de auto, 38 graden buiten. Zo, wandeling de eerste berg op… pfffff…. en geen zweetdruppeltje te bekennen hé, wij bikkels.
Bij het viewpoint prachtige foto's gemaakt, en weer terug naar de auto. Die was in 5 minuten al weer behoorlijk opgewarmd. Eenmaal in de auto kwam het zweten wel op gang. Buiten verdampt het zweet direct, en houdt je lichaam van alles op slot. Je lichaam is gewend om je te verwarmen, nu is de buitentemperatuur hoger dan je lichaamstemperatuur, dus nu moet alles in de reverse. heel gek.


Uiteindelijk weer onderweg om bij het visitors center even te stoppen. Daar kregen we een mooie sticker voor op de auto, een kaart, en het advies om veel water te drinken.

Death Valley is voor korte tijd (6 jaar) in gebruik geweest als Borax mijn. Daarna is er een klein dorpje gebouwd met een heus hotel, Stovepipe Wells. Zo ook hebben de verschillende gebieden namen gekregen als The Devil's Golfcourse, The Racetrack etc. Als je de foto's ziet van vroeger kun je je een beetje de ontberingen voortsellen in deze immense hitte. Twintig muilezels voor een enorme wagen, arme beesten...



Naarmate we verder Death Valley ingingen werd het al heter. We hebben een uiteindelijk record van 123 Fahrenheit (51 C) mogen ervaren.
Zoals gebruikelijk nemen we een flesje zand mee van de landen waar we met vakantie gaan. Zo ook uit Death Valley. Het was een hele kunst om het zand van The Dunes in een flesje te krijgen. Het zand was heet… Om bij het juiste zand te komen zijn Arnout, Menno en ik ±500 meter de woestenij ingegaan om het te halen. Ik hen een dag last van m'n handen gehad... Even mochten we ervaren hoe het was om hier een tijd rond te lopen. Het wordt zwart voor de ogen, alles gaat een beetje draaien enzo, niks klopt meer…. gelukkig alles heel licht, maar je kunt je een voorstelling maken.

Uiteindelijk komen we borden tegen met het advies de airco van de auto uit te zetten om oververhitting te voorkomen. Zo gezegd zo gadaan, en ik kreeg weer herinneringen boven van toen ik als kind op vakantie in de auto naar Italië zat. Heet in de auto, en de ventilatie haalde ook niets uit… Dan tegen alle advies in de airco maar weer aan, en toen, ja hoor, tegen alle verwachtingen in… konden we gewoon doorrijden…

Langzaam maar zeker vorderden we door Dead Valley heen, en de temperatuur zakte langzaam naar aangenamer waarden.



Bijna in Lone Pine, maar eens nog even door een forse Duststorm heen. Onvoorstelbaar veel stof in een storm, je ziet geen hand voor ogen, en waaien!



Gelukking, we zijn veilt aangekomen in 'Ghosttown' Lone Pine, alwaar John Wayne en Gregory Peck nog steeds de hoofdrol spelen in hun wereldberoemde westerns…

Op naar Mammoth Lakes, we gaan de bossen in!

PCAM

Reacties

Reacties

Charlotte

Wat een reis, in een uur tijd van 125 graden naar 90 graden, een stofstorm gevolgd door een plensbui. Van de dode omgeving naar het groen van Lone Pine. Wat een hoop uitersten komen we hier tegen, echt GEWELDIG.

Annous

Wauw!

Harry Rexwinkel

The end of the world ....as we know it, pffff

Oscar

Prachtig allemaal. Helemaal waar wat je schrijft, die ervaring kennen we toen we daar ook waren.... Toch als je zo op de bank zit met je mond half open, moet ik wel in aliens en ufo's geloven....

INGRID

Wat een avontuur!!

Barbra

Pffff, ik krijg het al warm als ik het verslag lees....laat staan als je daar écht loopt! In allerlei films zie je inderdaad dat de auto dan stuk gaat en de "ellende" begint, toch met spanning doorgelezen en opgelucht dat jullie goed en wel er doorheen zijn gekomen! Toch net een beetje als een spannende film! ;-)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!