Pismo Beach.

Toen we onze vakantie boekten, wilden we graag als onderdeel dat we de Highway 1 zouden nemen. De Highway 1 is de kustweg van San Francisco naar Los Angeles. Althans, het deel dat wij gereden hebben. 'The One' is natuurlijk veel langer, maar wij hebben het beperkt tot San Francisco naar LA. Wat een route is dit. Je slingert je een weg van het koelere noordelijke klimaat, zo richting de warmte van Los Angeles. Onderweg kom je bijna geen huizen tegen, alleen maar hekken met bordjes van Sotheby's. Juist, oprijlanen naar huizen die aan het zicht onttrokken zijn, maar er wel degelijk zijn. de miljoenenoptrekjes.

Het is een eind rijden, dat is eigenlijk voor het eerst dat we dat zo ervaren. De weg is mooi, maar na 50 miles heb je het eigenlijk wel gezien, en we moeten er tot Pismo Beach 268. We rijden dus de hele dag weg over deze prachtige Highway.

Toen we aankwamen in Pismo Beach was het al ruim etenstijd. Nadat we de auto hadden geparkeerd, en de spullen op de kamer hadden gezet, gingen we onderweg naar het restaurant van het hotel. Helaas, daar was een trouwerij bezig tot half 9, dus gingen we ons geluk zoeken in het dorpje. Het hotel ligt pal aan het strand, dus liepen we over het strand richting het dorpje. Tot onze grote schrik, stond er bij ELK restaurant in het dorpje een rij met mensen buiten om aan tafel te mogen. Dit gaat gewoon niet waar zijn, dat je in Amerika in de rij moet staan bij ELK restaurant om iets te eten te kunnen krijgen. Pismo Beach had direct haar charme verloren.

Nu heeft Pismo Beach een hele lange pier de de zee inloopt, dus hebben we een wandeling over de pier gemaakt. Daar waren een hoop mensen aan het vissen. Dat vissen was wel opmerkelijk. Je gooit je hengel uit, zonder aas, en dan haal je je hengel weer op, en hopla, een sardine aan de haak. Sommige mensen hebben dan ook gelijk 5 haken aan de lijn geknoopt.

De pelikanen wachten ongeduldig tot ze de kans hebben om de visjes weg te snoepen, maar dat is vaak tevergeefs.

Uiteindelijk toch maar terug gegaan naar het hotel, en wisten ze toch nog een plekje voor ons vrij te maken. Het eten was toch wat opmerkelijk. Charlotte had een gemixt vis iets, en daar zat rookworst bij (?). Ik ken werkelijk geen land waar men dat serveert. Ja, OK de VS….

De receptioniste vertelde ons dat de bultruggen in de ochtend boven het water uitspringen, dus besluiten we om om 09:00 op het strand te zitten met een koffietje erbij, en bultruggen te spotten. Gisterenavond hebben we wel wat pluimen boven het water uit zien komen, maar deze ochtend zal dat niet gebeuren. Ook deze ochtend verhullen de wolken wat wij graag zouden zien… de mist ligt tot op honderd meter uit de kust, dus we zien helemaal niets. Gauw weg hier, Op naar onze laatste dag LA!

Toch hebben we onderweg wel mooie dingen gezien, vooral weer in de buurt van Monterey, heel veel mooie auto's, en een heuse bermbrand met brandweer en al. Dat is wel actie!

Nog even en we zijn weer thuis. Nog een dagje LA en dan mogen we weer.

Helaas kan ik vanuit ons huidige hotel de foto's niet in het verhaaltje krijgen, maar die zijn wel te bekijken bij de 'nieuwe foto's'.

OK lieve mensen, we vertellen jullie graag in levende lijve wat we allemaal hebben meegemaakt, en dat komt ook vast goed. De tassen zijn ingepakt, de wekker gezet voor vannacht, want we vertrekken al vroeg!

Tot straks!

PCAM