Moab
Moab. Hoe kom je in Moab? Nou, heel eenvoudig. Eerst ga ja van Sedona naar Monument Valley. Ben je klaar in Monument Valley, dan rij je 100 miles naar Tuba City om te gaan slapen, wordt je de volgende morgen wakker, dan rij je gewoon 100 miles terug over dezelfde weg, en dan ben je halverwege Moab. 200 miles voor Jan… Doets gereden…
Anyway, we verbleven de bewuste nacht dus in the Moenkopi Legacy Inn in Tuba City. Prachtig hotel, ik kan niet anders zeggen. We hadden een suite, en eindelijk weer een beetje de ruimte in onze bedden. De Queensizes zijn toch wat krap met 30 graden…
Na een complementary ontbijt, gingen we opweg naar Moab. Moab ligt in Utah, en de Moab Valley Inn is het hotel waar we twee nachten zullen blijven. De dag tussen de twee nachten is gereserveerd voor rafting! Je kent dat wel, met een rubber boot de rivier op en met z'n allen tegelijk kleddernat worden. De tocht over de Colorado is geschikt voor kids vanaf 3 jaar dus dat beloofde een spannende tour te worden. Tja, spannend was het niet echt. Het uitzicht was wel weer fenomenaal.
Foto's hebben we van de raft niet gemaakt. We wisten niet wat we konden verwachten, dus hebben we het fototoestel in het hotel gelaten.
Nog wel een mooi verhaal van gisteravond… We zagen hier een restaurant met de naam Sechuan… dezelfde naam als het restaurant in Sedona waar we de meest waanzinnige sushi hadden gegeten OOIT. Dus wij naar binnen bij Sechuan in Moab, voor een herhaling van Sedona.
G-a-t-v-e-r wat was dit smerig. Wij bestellen Sushi, zit er een bediende verderop in het restaurant haar oren uit te baggeren met tandenstokers. Dan krijgen we sushi. De Nori was oud, zat een schimmelsmaak aan, en veranderen direct in kauwgum zodra het contact maakt met je mond. De Califrnia rolls waren verkeerd gerold, en er zaten rauwe gamba's in. Moet ik doorgaan?
Wij meer dan de helft laten staan, en de serveerster er op geattendeerd dat de sushi echt niet te vreten was. Doet ze ineens alsof ze ons niet verstaat. Top tent, die krijgt een recensie op internet… keep your eyes on tripadvisor!
Gelukkig zijn we er niet ziek van geworden. Deze vakantie geen sushi meer, traumatisch…
Goed mensen, geen foto's dit keer, om de eenvoudige reden dat we ze niet gemaakt hebben, en niet in herhaling willen vallen. Inmiddels zijn we een beetje klaar met Canyonland eerlijk gezegd. Morgen nog eentje (Bryce Canyon), en dan op naar Las Vegas.
Het is hier overigens echt snikheet. Nog niets vergeleken met wat komen gaat (Death Valley), maar daar komen we wel doorheen.
Tot morgen?
Grtz,
PCAM
Monument Valley - het land van Lucky Luke en John Wayne
Monument Valley
Vandaag zou een vreemde dag worden. We moesten bijtijds uitchecken uit Holliday Inn in Chinle, en we zouden pas om 18:00 bij Monument Valley verwacht worden voor een 2,5 uur durende tour door dit
waanzinnige stuk land. Flink wat tijd te doden dus. Wat hebben we gedaan? Weten jullie nog van die hoogte van gisteren? Nou, daar gaan we vanochtend vanaf. Yep, helemaal naar beneden. Er loopt een
wandelpadje van boven naar beneden, en die zijn we helemaal naar beneden afgedaald. Het was een prachtige wandel/klim tocht van een stevig uurtje naar beneden, en weer naar boven. Dat was gelukkig
niet bij de grootste hoogte, want dat zou te stijl zijn, maar bij een ander viewpoint ging dit helemaal prima.
Na de wandeltocht hebben we even ergens bij een Best Western geluncht, en zijn we op weg gegaan naar Monument Valley. Twee en een half uur rijden over een wereldberoemde weg, naar een wereld beroemd monument.
Monument Valley is nog steeds Navajo land, en daar zorgen ze erg goed voor. Ze exploiteren het gedoseerd aan filmstudio's en ze doen er rondleidingen. Deze rondleidingen mogen alleen gegeven worden door Native Navajo indianen.
Zie je Monument Valley, dan zie je het land van Lucky Luke en John Wayne. En binnenkort het land van The Lone Ranger en zijn zwart-wit gevlekte paard Pinto. Johnny Depp vervult de rol van Navajo Chief Tonto. Talloze films zijn hier opgenomen, en ben je hier ooit geweest, vergeet je dit nooit meer. Wij hadden één van de laatste medicijnmannen van de Navajo in dit gebied als gids. Chief Vincent. Chief Vincent was eigenlijk al gepensioneerd, maar steeds weer wordt hij gevraagd z'n rituelen uit te voeren, dus heeft hij z'n pensioen er maar aangegeven, en is hij weer gewoon medicijnman.
Na afscheid genomen te hebben van Chief Vincent, zijn we naar Tuba City gereden om in het fantastische hotel Moenkopi Legacy Inn ontvangen te worden. Een luxe suite met heerlijk ruime bedden, en een diner bij Denny's.
Morgen weer een reisdag naar Moab Valley, daarna… rafter op de Colorado river!
See you soon!
Pat, Charley, Arnie and Men
Canyon The Chelly - Chinle
Canyon The Chelly
De Grand Canyon heeft niet voor niets als onderdeel 'Grand'. De Canyon is groot. Zo is er ook Canyon The Chelly. Zoals ik al schreef, we hadden geen idee wat ons te wachten stond, en wat ik ook al
schreef, is dat het tot nog toe elke keer weer gelukt is om ons bijzonder aangenaam te verrassen.
Bij Canyon The Chelly leek dat wat spannend te worden. We vertrokken redelijk op tijd uit Sedona, en na een flinke rit wisten we we waar de uitdrukking 'in the middle of nowhere' vandaan komt. We kwamen midden in het Navajo reservaat terecht. Canyon de Chelly (spreek uit 'Shay'), maar ook Monument Valley is onderdeel van dit reservaat. We hebben geluncht bij Best Western omdat we nog niet konden inchecken bij Holliday Inn. Hier zagen we een tipje van de sluier opgelicht van wat er over is van wat eens een trots volk was, maar wat in de loop der tijd professioneel kapot gemaakt is. Serieus overgewicht en armoede, een heel ander beeld dan ik had van Navajo, Sioux, Hopi en Apache.
Hun land is daarentegen echt schitterend. Wij zijn het national park Canyon de Chelly met onze auto ingegaan, en zijn bij elk viewpoint even uitgestapt.
Het eerste viewpoint was direct weer een wonder. Even een pad af, en ineens opent zich daar een prachtige vallei van diep rood gesteente, met onderin prachtig groene bomen.
Het volgende viewpoint was eveneens schitterend, hier begonnen al wat kleine waarschuwingen dat kinderen goed in het oog gehouden dienden te worden, en loslopende huisdieren verboden waren (logisch).
We waren uiteindelijk op weg naar Spider Rock, het laatste viewpoint van de route die we gekozen hadden. Onderweg liepen de mustangs (ja lopend dit keer) gewoon los, net als de koeien. Maar het viewpoint voor Spider Rock was werkelijk natte handen werk. Voor mij dan, want zoals jullie weten, hebben onze jongens aanzienlijk minder moeite met afgronden van meer dan 400 meter. Bij dit viewpoint hoorde ik Charlotte al even diep ademhalen aan de rand van de afgrond, en ze zei me dat ik dit echt geweldig zou vinden, mits ik naar de rand durfde te komen. Nou, nog niet op handen en voeten kreeg ik het voor elkaar. Geen hek, geen muurtje, geen parachute, een keiharde steile afgrond naar beneden, je kijkt de dood zo in de ogen. De zuigende afgrond riep mijn naam, en liet me denken dat ik kon vliegen…. gelukkig was ik helder van geest, en ervoer de heftigste hoogtevrees die ik ooit heb gevoeld. Nu ben ik niet zo'n angsthaas als het gaat om hoogtes, maar dit was echt heel hoog. Dit tot kostelijk vermaak van vrouwlief en kids.
Uiteindelijk hebben we er een mooi avontuur van gemaakt, en uiteindelijk zijn we nu veilig en wel ingecheckt bij Canyon de Chelly Holliday inn.
Morgen wordt een wat gekke dag, ook voor het blogje. We hebben om 18:00 de jeeptour door Monument valley (ja Google eens even voor de lol, of kijk even bovenaan deze pagina), en daarna rijden we door naar het volgende hotel, dus we weten niet helemaal precies hoe alles gaat lopen. Eén ding weten we wel zeker… het komt helemaal goed.
Dag allemaal, tot morgen?
PCAM
Sedona... Yee-haw
Sedona… Yee-haw
Toen we onze vakantie aan het uitzoeken waren, zagen we dat Sedona een onderdeel was van de reis. Geen idee, nooit van gehoord, zal er bij horen. Nou, na vandaag weten we voorgoed wat Sedona is,
waar het ligt, en bovenal, waarom het een must is om naar toe te gaan als je een reis naar Amerika maakt.
Maar goed, even beginnen waar ik gisteren ben gestopt. Super 8… ja, de nacht was krap, en heel erg warm. We willen niet met airco aan slapen, maar het bijna noodzakelijk. We hebben vandaag de Pink Jeep scenic tour gedaan. Was een leuk ritje met een roze Jeep, en een gids. Een dame die ons een beetje verteld heeft van de geschiedenis en de natuur alhier.
Sedona is een echt cowboy en indianen dorpje. Lasso's, pistolen bij de hardware store, Stetsons en squaws, je vindt het hier allemaal. Ze lopen hier zelfs uitgedost in klederdracht over straat. Veel kunst hier in het dorpje ook.
We hebben gisteravond overigens de verleiding niet kunnen weerstaan om sushi te gaan eten bij de plaatselijke Japanner. Heerlijk sushi's, alleen anders geserveerd als in Nederland. Alles in de USA is groot, dus de sushi doet hiervoor niet onder. Er moest een tafeltje bij, en toen we klaar met eten waren hadden 4 'to go boxes' bij ons…
Dat is een mooi principe hier in Amerika, de 'to go box', iets wat in Nederland absoluut not done is, is hier eerder gewoonte. Heb je je eten niet op? neem het mee naar huis, je hebt er voor betaald.
Dus wij hadden een excellent lunch!
Morgen Canyon de Chelly…. we laten ons verrassen, dat is tot nu in elk geval op elke locatie goed gelukt.
Welterusten! wij doen de rest van de dag nog ;-)
Patrick, Charlotte, Arnout ('Sebastian', you can't pronounce my first name anyway) en Menno (who…?) Menno (Excuse me…?) MENNO! (never mind...)
Trip van Tusayan naar Sedona
Korte update vandaag. Er staat niet zo heel veel op het programma. Een ritje van ongeveer twee uurtjes van Grand Canyon National Park naar Sedona. We konden het rustig aan doen want gisteren hebben we natuurlijk de Grand Canyon al gehad, en voor morgen staat een jeep excursie op het programma in de omgeving van Sedona.
We zijn dus ook wat later opgestaan, en waren dan ook iets te laat voor het ontbijtbuffet. Niet getreurd, dan maar a la carte een pannekoekie en een bakje fruit, vergezeld van die absoluut afschuwelijke Amerikaanse koffie.
Uitchecken, en op naar Super 8 motel in Sedona.
Na een uurtje rijden, kwamen we in de buurt van Sedona, en hier ontvouwde zich weer het meest onwaarschijnlijke natuurschoon dat je je voor kunt stellen. De rotsen zijn een diep rode terracotta kleur. De vormen zijn zo mogelijk nog grilliger als die van de Grand Canyon.
Maarrrrr.. over Sedona straks meer, wanta nders heb ik morgen niets meer te schrijven...
Voor wat betreft het Super 8 Motel waar we logeren? Ach, je doet eens wat consessies. Twee twijfelaartjes, en 3 vierkante meter ruimte... en dekens... geen dekbedden... maar wel een gedesinfecteerde afstandsbediening!
tot morgen
PCAM
The Grand Canyon
Iets later dan gepland, maar hier is dan het Grand Canyon verhaal. De internet verbindingen in Tusayan lieten ons een beetje in de steek...
Vandaag hebben we het troosteloze Laughlin achter ons gelaten, en zijn we met regen vertrokken naar Tusayan. Tusayan is het plaatsje waar de ingang van het National Park Grand Canyon zich
bevindt.
Na een rit van een paar uurtjes kwamen we aan bij het vliegveld van Grand Canyon National Airport. De TomTom wilde uiteraard het juiste adres niet aangeven waar we moesten zijn, dus hebben we in
eerste instantie maar naar het vliegveld ingevoerd, ik had al uitgezocht dat onze eindbestemming hier vlakbij moest liggen.
In Tusayan aangekomen, vonden we al snel het juiste hotel. Even een snelle lunch, en op naar het National Park. Eerst hebben we een jaarkaart gekocht voor alle National Parksin de USA. En dan merk
je toch weer dat je in Amerika zit. Aan alles is gedacht. Heb je zo'n pas, dan zijn de bussen gratis, is het parkeren gratis…
Dus, op naar de Grand Canyon. Ik heb me natuurlijk allang een beeld gevormd van de Canyon, want die is al veelvuldig op TV geweest natuurlijk. Even mooi een flinke spleet in de rotsen bekijken.
Nou, dat was wel even wat anders…
Bij het eerste uitkijkpunt waar we de bus uitgingen, was een trail (wandelpad) naar de Colorado rivier. Het wordt ten strengste afgeraden een wandeltocht te houden van het beginpunt naar de rivier, en terug. heel gek. Bij onze eerste aanblik van de Grand Canyon viel onze mond open, en die is de rest van de dag niet meer dicht gegaan. We keken een diepte in van honderden meters, wat een spektakel. Het uitzicht van links naar rechts was een 200 kilometer! Mijn maag draaide een paar keer om de as bij het zien van deze duizelingwekkende hoogte. Zonder hekje ook. Met twee superpubers die het allemaal wel ok en stoer vinden…
We zijn een stuk naar beneden gaan lopen over de trail (zonder hekje dus) toen het begon te regenen. Balen denk je dan, nou wij niet. Binnen een paar minuten was er niemand meer om ons heen te
bekennen, en konden we nog een beetje schuilen tegen de rotswand aan. Ik heb nog nooit zo'n prachtige regenbui meegemaakt. In korte tijd was de Canyon niet meer te zien, en stonden we oog in oog
met een onweersbui die z'n weerga niet kent.
Stel je voor, de bliksem op ooghoogte recht voor je soms op nog geen 50 meter afstand. Je ziet hem inslaan en tegelijkertijd een oorverdovende knal die nog lang nagalmt door alle rotspartijen. Wat
een natuurgeweld! We hebben werkelijk nog nooit zo iets fantastisch gezien.
Ik heb maar wat verschillende foto's bijgevoegd, enne mam, je weet welke ik er voor jou heb bijgezet hé ;-)
Op het moment dat ik dit verhaal online zet, zijn we alweer op de volgende bestemming; Sedona. Maar daarover straks meer!
PCAM
Laughlin - Nevada
Hallo allemaal!
Update van onze reis!
Vandaag vroeg opgestaan, om op tijd naar het oosten te rijden. De eerste trip. Goed dat we even een paar dagen hebben genomen om te acclimatiseren. het is 296 mijl van Los Angeles naar Laughlin. We hebben geen idee wat we moeten verwachten van deze stad. De weg ernaartoe is een lange weg door de woestijn.
Typisch Amerikaanse wegen met lange vergezichten. Voor de rest geen levende ziel. Tipje in de USA is wel op zo'n lange weg is dat als je een tankstation tegen komt, je maar gewoon moet tanken, ook al heb je nog een halve. Je weet niet wanneer je de volgende tegenkomt. Dat is iets anders geregeld als bij ons.
Ik zit relaxed achterin dit keer om de verslagen voor jullie bij te werken. Ik kan me vervelender plaatsen voorstellen om een blog te schrijven.
Onderweg komen we weinig plaatsen tegen om te stoppen, maar als we met z'n allen dan toch echt moeten, is daar ineens een oasa waar we ons even kunnen ontspannen. Ook dat is anders geregeld als in Europa. Waar we in Europa de lef niet hebben op een openbaar toilet te komen langs de snelweg (vooral Frankrijk zal ik maar zeggen), kun je hier met alle gemak even plaatsnemen. Er is daadwerkelijk toiletpapier aanwezig, en er is permanent een attendant om de boel in de gaten te houden en schoon te houden. Vervelend baantje, maar het is een baantje!
Wel even met een gepaste waarschuwing natuurlijk:
Aangekomen in Laughlin, vragen we ons serieus af waar die naam 'Laugh-lin' vandaan komt. Het is een plaats in de woestijn waar een aantal casino's staat, en that's it. Wordt hier wel eens iets gewonnen? Nee. Wordt hier wel eens gelachen (laugh...) Nee. Mensen die hier rondlopen in de casino's, maar ook daarbuiten zijn droevig, leeg. de sfeer is vreemd. We zijn blij dat we morgen door kunnen. Dit was zeg maar een noodzakelijke stop.
Tot morgen, dan meld ik ons vanuit de Grand Canyon!
Patrick, Charlotte, Arnout en Menno
HOLLYWOOD!!!
Lieve volgers,
Ach Hollywood, de stad waar ieders dromen uitkomen. Waar je je even beroemd mag wanen, en waar je de sterren bijna aanwezig acht. Stad die symbool staat alles wat je je wensen kunt.
Nou, dat is ook zo.
Hollywood dus. Toen we aankwamen hoorde we een hoop gejuich, en zagen we vele mensen op de verschillende levels van het shopping maal staan, wat zou er aan de hand zijn? vele vrouwen doneerden hun
haar aan een stichting tegen kinderkanker. Klinkt gek, maar was leuk om te zien dat al die vrouwen zich kaal lieten scheren. Dit geheel werd aangekleed met iemand uit Grey's Anatomy. We weten
alleen niet wie, al is Charlotte al vanaf dag 1 ontzettend fan van de serie, dus het kan maar goed een figurant geweest zijn.
Vervolgens zijn we in Oakley Heaven terechtgekomen. Alles was hier mooi, en niet duur. Dat kwam mooi uit, de fabriek zit op steenworp afstand, dus voorraad te over. misgrijpen was er helaas niet bij.
Morgen Laughlin, we zijn benieuwd!